Tkanine za izradu vladarske odeće, tokom celog srednjeg veka, stizale su u Srbiju i sa Istoka, uglavnom Vizantije i sa Zapada, pre svega iz Italije. Međutim, od početka XIII veka posle pada Carigrada, sa Istoka su stizale samo jednobojne i jednostavne svilene tkanine sa keper ili platnenim  prepletajem, koje su često ukrašavane zlatovezom.

Već od sredine XIII veka, nedostatak vizantijskih tkanina različitih prepletaja i u više boja, nadomeštavan je luksuznom italijanskom svilom raskošnih dezena, tekstura i boja. Dezen tkanina je najčešće  geometrijski.Preovlađuje mreža rombova, nekada ispunjena  jednostavnim šarama unutar rombova, ili sa šarama na unakrsnicama linija.Pored mreže rombova, od dvadestih godina XIII veka, odeća vladarki se izrađuje i od tkanina sa krugovima – kolaste azdije sa dvoglavim orlovima u krugovima. Dvoglavi orlovi, preuzeti sa vizantijskog dvora, postali su simbol dinastije Nemanjić i srpske državnosti.

         Polovinom XIV veka, pored do tada pretežno geometrijskih, pojavljuju se i bogato dezenirane italijanske tkanine sa organskim florealnim i zoomorfnim motivima.

        Čest  dezen su grančice, vreže sa talasastom stabljikom uz koju su postavljeni obično krupni     motivi palmeta, cvetova i listova i različiti zoomorfni motivi.

Ukrasi na odeći – vladarskom ornatu, pored krune najvažnijem simbolu vlasti, značajnije su prisutni, kod srpskih srednjovekovnih vladara i vladarki, od polovine XIII veka.Među ukrasima dominiraju dekorativne trake  i veći ušivci, odnosno aplikacije. Najčešće su izrađeni u tehnici zlatoveza, vezeni biserom ili ukrašeni dragim kamenjem, koji su preovlađivali u XIII veku.Ukrasi su raspoređivani duž ivica odeće (optoci), vertikalnih  (duž zakopčavanja) ili horizontalnih (donje bordure), zatim oko vrata širi okovratnici – manijakisi, na mišicama –  peribrahioni, na laktovima – kružne rote i oko članaka ruku – epimanike.